‘Mijn naam is Suzanne Titia Boon. Suzanne is een hele lange naam, ik word Suus genoemd. Dat klinkt gewoon lekkerder. Als ik wat ouder ben, is Suus misschien een beetje kinderachtig. Ik ben niet zo iemand die de hele tijd foto’s van zichzelf maakt, daar hou ik niet van. Op vakantie ga ik graag naar Corsica. Ik hou heel erg van het strand en van water. Onder water is het heel fijn, je hoort niks en alles gaat langzaam. Ik wil ook heel graag naar Suriname,  ik zou wel eens graag in het oerwoud willen zijn.

Ik wil naar het Barlaeus Gymnasium. Dat is vlakbij mijn lievelingsplek in Amsterdam, het Museumplein. Ik vind de stad gewoon mooi. In Noord is niet echt iets te beleven. Later wil ik dokter worden, maar ik wil ook moeder worden.  Ik help vaak bij de kleuters, en ik vind baby’s gewoon heel schattig. Ik wil drie of vier kinderen. Dat lijkt me heel gezellig, zo’n groot gezin. Mijn man kan dan wel thuis werken.  Het lijkt me wel saai als iedereen het huis uit is, dan ben ik nog het enige kind. Ik heb dan wel een hele verdieping voor mezelf en misschien mag ik dan wel een hond.

Ik denk dat ik zo goed met mijn broer en zus kan opschieten omdat ze ouder zijn dan ik. Ik ben waarschijnlijk de irritantste. Soms heb je dat zelf niet door. We kunnen ook gewoon heel aardig doen. Het is wel stoer om een oudere broer te hebben. Op vakantie doet mijn broer anders, dan spelen we meer. Dan heb ik het gevoel dat ik écht een broer heb. Je wordt niet zo heel erg meisjesachtig als je een broer hebt, omdat je dan stoeit. Het was een beetje kaal geweest als ik geen zus had gehad. Ik denk toch vaak ‘Yes! Ik heb een zus’. Ik vind haar heel lief.

De beste herinneringen aan school heb ik aan kamp

[foto vroeger] Deze foto kan ik me nog herinneren. Ik herinner me dat pyjamaatje nog en die stoel, en ik vond het heel stoer dat ik met de discman zat te luisteren.
[foto lievelingsdier] Als lievelingsdier heb ik een olifant gefotografeerd want ik kon niet zo snel kiezen. Als ik zelf een dier zou zijn, zou ik wel een Impala willen zijn, zo’n hertje dat overal overheen springt.

Ik zit op hockey. Dat doe ik al vijf of zes jaar. Ik begon bij de mini’s. Ik vind het leuk om in een team te spelen en dat je alles samen doet. Ik vind het heerlijk dat je zo kan slaan tegen de bal. Ik hoef er niet mijn beroep van te maken, zo fantastisch vind ik het nou ook weer niet.

Pien is echt mijn vriendin. Ik ben trots op onze vriendschap. Ik ken haar van de crèche. Vroeger speelden wij heel veel, we deden samen taakjes. Nu kletsen en lachen we veel. Ik hoop dat we naar dezelfde school gaan. Ik lunch elke middagpauze bij haar. Soms heb je geen zin in elkaar, maar dan wordt het toch leuk. Ik heb eigenlijk nog nooit ruzie gehad met Pien. Oh ja, één keer, bij de kleuters, in de gymzaal. Het sloeg eigenlijk helemaal nergens op.

Op het Wespennest vind ik het heel fijn. Dat komt ook omdat ik op tijd mijn werk af heb, de druk is niet zo heel erg hoog. Het is gezellig in de hal, als iedereen met iets anders aan het werk is. De beste herinneringen aan school heb ik aan kamp.’