‘Ik wil astronaut worden. Ik weet er inmiddels best veel van. Ik heb mijn presentatie gedaan over ruimtevaart, ik heb de Apollo 13 film gezien, ik ben naar een lezing geweest van André Kuipers en heb zijn handtekening gekregen. Na de lezing rende ik keihard naar voren om voorin de rij te staan. En in Amerika waren we in het Kennedy Space Center. Ik heb een foto dat ik een broodje zit te eten, en achter mijn hoofd hangt een raket van 110 meter. Dat is de grootste raket tot nu toe gebouwd, daarmee ging de Apollo 11 naar de maan.

Ik heb die interesse van mijn opa, hij werkte met satellieten. Heel cool, want door hem ben ik gaan kijken: wat is ruimtevaart eigenlijk? Op mijn kamer heb ik een zonnepaneel dat ik van hem heb gekregen, dat echt in de ruimte is geweest. En hij doet het nog. Van mijn opa en oma heb ik ook een ruimtepak gekregen, waar ik trots op ben.

In mijn kamer heb ik veel spullen die met ruimtevaart te maken hebben. Boven mijn bed, op het plafond, zijn sterren en planeten geplakt. En in mijn inbouwkast staat een bouwpakket van een straaljager. Niet normaal hoeveel details daarop zitten: van een stuurknuppel tot de metertjes in de cockpit.

Wat ik stom vind, is rekenen. Ik moet vaak thuis werk afmaken, minimaal drie kwartier per dag. Heel irritant, dan belt er iemand aan: “Hé Luuk, kom je skaten?” En dan kan ik weer niet. Ik heb het al sinds groep 3: ik kan me niet zo goed concentreren. Zit ik weer om me heen te kijken. Niet heel handig.

Als astronaut moet je wel kunnen rekenen: als er iets fout gaat, moet je bijvoorbeeld een nieuwe baan kunnen berekenen. Maar ik ben wel goed in vragen als: hoe werkt dit, hoe snel gaat het licht? Thuis lees ik veel in encyclopedieën. Dan staat er bijvoorbeeld dat een graafmachine werkt met een hydraulische zuiger, en dan ga ik opzoeken hoe dat werkt.

Mijn lievelingsboek was ooit de dierenencyclopedie, daar staan vijfhonderd dieren in.

Mijn lievelingsdier was vroeger de blauwe vinvis, nu is het een ezel. Want we gingen wandelen met ezels door de Pyreneeën, zij droegen onze spullen. Onze ezel had hele zachte oortjes en heette Ramona. We hadden alleen pech toen ie ging rollen; al onze boterhammen plat.

De interesse in ruimtevaart heb ik van mijn opa

Typisch Wespennest vind ik die paal, de tekeningen erop hebben ze ooit bij Noor en Rina gemaakt. Ik vind knutselen bij Rina wel leuk, vooral als we nuttige dingen maken. Zoals armbandjes in een doosje, dan kun je dat geven voor moederdag. [foto lievelingsplek].

Ik heb me ingeschreven voor Damstede, daar willen vijf andere kinderen van het Wespennest ook naar toe. De moeder van Pepijn geeft daar les. Ik vond het daar heel leuk: aardige leraren, een gymzaal voor ons alleen. En ze hadden een beest, een gekko ofzo, die we sprinkhanen voerden.

En dit is mijn gitaar, ik speel voor het eerste jaar. Ik heb wel al een keer opgetreden, in het Ponthuys, met een band. Mijn gitaarmeester vroeg het. Ik kan alleen nog geen noten lezen, toen ik de muziek zag, vroeg ik: “Wat is dat?” Maar samen met mijn vader kwam ik er wel uit. Mijn vader en ik oefenen soms samen op de gitaar. We hebben een heel goed contact.’