‘Ik heb niet veel herinneringen van toen ik klein was. Wel herinner ik me de wintersport in Maria-Alm, Oostenrijk. Ik ging toen voor de eerste keer. Dat was heel leuk. We gaan nu elk jaar. Ik durf zelfs van de zwarte piste, soms.

In Slowakije doe ik sinds mijn 9e mee aan een hardloop. Die is op 8 mei, dan is het daar Bevrijdingsdag. De hardloop laat zien hoe de Duitsers moesten vluchten. Ik stond een paar keer op het podium. Daar ben ik zo trots op, want het was zonder te trainen.

In mijn kamer staan veel medailles. Van rennen, hockey, voetbal en tennis. Maar de meeste zijn van hardlopen. Ik wil altijd winnen en heb geen genade voor de ander. Ik kan wel tegen mijn verlies. Behalve als mijn broertje wint. Ik wil altijd beter zijn dan hij.

Mijn kamer vind ik fijn. Tot mijn 11e heb ik deze altijd gedeeld, maar toen ik van kamp terugkwam, kreeg ik mijn eigen kamer. Nu kan ik me beter concentreren en heb ik meer ruimte om te spelen. Ook ben ik sneller beneden dan mijn broertje, die zijn kamer nu op zolder heeft. Op 1 april heb ik een grap met hem uitgehaald door zijn deur dicht te maken met pantoffels en touw. Ik haal graag grapjes uit met mijn broer. Ik hou veel van hem en mijn zus. Maar we maken ook vaak ruzie om onzinnige dingen.

Ik doe aan hockey en tennis. Op de foto scoor ik. Ik houd van sporten omdat ik dan lekker kan bewegen en met een team kan spelen. Met voetbal ben ik gestopt omdat ik de sfeer niet leuk vond. Het was te ruw. Hockey vind ik veel leuker.

Houtkap vind ik stom. Bomen zijn onderdeel van het leven, zonder bomen kunnen we niet leven. Soms maak ik me zorgen over de toekomst en over terrorisme. Toch lig ik er niet wakker van. Later ga ik gewoon werken, als rechter of advocaat, om de wereld een beetje beter te maken.

Maar vooral ook om rijk te worden. Dan kan ik de dingen doen die rijke mensen doen. Net als de baas van mijn moeder. Die heeft een museum vol Ferrari’s en veel huizen. Natuurlijk doe ik dan ook wel iets voor een goed doel. Ik heb zin in later, maar vind het ook spannend omdat je dan veel meer verantwoordelijkheid hebt.

Het woord dat in me opkomt als ik naar mezelf kijk, is slim en mooi, maar dat is niet erg bescheiden. Ik ben sportief en graag buiten. Ik wil lekker leven, relaxed. Ik heb een goed contact met mijn ouders. We doen leuke dingen met elkaar. Vooral met mijn vader, mijn moeder is meer praktisch.

Later word ik  rechter of advocaat, om de wereld een beetje beter te maken

Ik ben drietalig opgevoed, ik spreek Slowaaks, Nederlands en Engels. Mijn moeder komt uit Slowakije en mijn vader en moeder praten Engels met elkaar. Mijn vader en broertje heten allebei Oscar. Dat is niet verwarrend, want als mijn moeder “Oscar” tegen mijn vader zegt is dat in het Engels en tegen mijn broertje is het in het Slowaaks.

Mijn ouders kunnen allebei lekker koken, maar het lekkerst kookt mijn oma. Zij maakt een Slowaaks gerecht, deeg met jam erin. Het heet pirohy en als zij het maakt, kan ik er heel veel van op.’

Ik neem niet alleen afscheid van het Wespennest, maar ook van Amsterdam. We gaan binnenkort namelijk verhuizen naar Heiloo. Ik vind het enerzijds wel leuk, want ik heb daar veel familie wonen en het is een mooi huis. Er is ook een middelbare school met sportklas in de buurt. Maar ik ben ook een beetje verdrietig, met name voor mijn broertje en zusje, want die moeten ook van school af. Ik zal Amsterdam wel een beetje gaan missen. Het was fijn dat ik op het Wespennest mocht zijn!’